Så var pausen over. Sida slutten på oktober har eg fått restaurert meg etter 6 månader med cellegift. Eg har opplevd nok ei flott adventstid sammen med familie og venner, og 2025 mottok eg med åpent sinn og åpne armer. Bildene frå CT viste ikkje heilt det som me hadde håpa på, men me visste jo at det kunne...
Tolv cellegift-kurer er over. Kreften er nesten vekk. Statusen pr no er at det er to knapt synlige prikker, og ein liten flekk på 5mm igjen på lever. No må eg vente til nyttår for nye bilder. Så skal me sjå an situasjonen. Eg kan berre sjå fram to månader i slengen. Men i mellomtida skal eg leva.
1. august bestemte eg meg for å skrive et innlegg om livsperspektiv og fordommer. Det er nesten 3 månader sida !!! Ikkje har eg begynt å skrive, og ikkje har eg heilt kontroll på ka eg kasta meg uti. Eg har jo lært for lenge sida at provokasjon er et virkemiddel for oppmerksomhet, men det er jo nettopp det...
Tilbake til diagnosens tid, var det heilt utenkelig at eg skulle få drive med mine fritidsinteresser igjen. Min psyke var så nedtrykt, blant anna fordi eg kjente eg måtte gje tapt på alt som var venner, jobb, fritidsinteresser, vidare til familie, og til slutt meg sjøl. Ein forferdelig tanke, det å gå frå å vera ein rastlaus kar, til...
Har cellegifta gjort meg frisk? Hvis eg har fått Jesus i mitt nærvær, og velge å tru på det spirituelle, og naturens kraft, er eg då litt gal? Og ka er egentlig å vera normal? I dette innlegget kjem det fram mange tanker som kanskje lesaren lure litt på òg. I skrivande stund har eg gjennomført kur nr 10 av...
Ikkje meininga med bloggen, men meininga med sjukdommen, om eg skal spekulera litt rundt det.
Naturligvis begynte eg med katastrofetanker rett etter diagnosen. Eg fekk tips fra ein kjær nabo om å kontakte Norilco, som er ein organisasjon for tarmkreftopererte, stomi, tarmplager osv. Dei formidle nemlig likepersoner over heile landet, og ein kjem i kontakt med ein person som opplever, eller har opplevd det sammen som meg. Dessverre er det få...
Dette kan bli et innholdsrikt innlegg, som eg blir nødt til å dele oppe i fleire avsnitt. Men alle er interessante og viktige å få med.
Eg har aldri vært bekymra for sjølve operasjon, narkose, cellegiftkur eller bivirkninger. Det måtte eg liksom gjennom uansett. Det er heile situasjonen som har skremt livskiten av meg/oss.
Under første møte med kreftlegen var det naturlig å spør om det var noko mat eg burde ete ekstra eller unngå. Eg nevnte sjølvsagt at eg hadde hørt at sukker ikkje var så bra.....det er jo ikkje bra i utgangspunktet, men om det var ekstra gale å putte i seg når ein hadde kreft. Legen fortalte meg at dei hadde...
For å finne indre ro, så kjem eg av og til på visdomsord sjøl, eller eg plukke med meg viktige vers frå bibelen. Skal prøve å samle dei her på eit eget innlegg, men dei vil nok kanskje dukke opp i andre innlegg òg.